لَحظِه هایِ تَنهایی زِندِگی اَم را با ساعَتی شِنی می شُمارَم

کاش بودَنَت دَقائِقِ نابِ عِشق را بِه یادَم می آورد

با تَنهایی هَر آن پیرترَ می شوم

امان اَز بی کَسی...

خاک های نَرمِ ساعَتَم رو بِه اُفول اَست

او هَم دارَد تَمام می شَوَد

مثل مَن...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: